UMEA – Milito en Ukrainio

1. Milito en Ukrainio

Krieg in der Ukraine

Rusa armeo invadis Ukrainion kaj tiel komencis militon. Tiu ŝokis nin ĉiujn kaj finis longan periodon de paco en Eŭropo.

Die russische Armee ist in die Ukraine einmarschiert und hat damit einen Krieg angefangen. Das hat uns alle erschüttert und eine lange Zeit des Friedens in Europa beendet.

Multaj eminentuloj el Esperantujo kaj multaj esperantistaj organizoj oficiale deklaris, ke ili estas kontraŭ tiu milito. Kelkaj Esperanto-parolantoj deklaris, ke ili estas por la rusa atako, aliaj silentis. Kiel oni povas esti vera Esperantisto sen esti kontraŭ ĉiuj militoj ie ajn kun ĉiuj fortoj, kun tuta konvinko? Memkompreneble Esperantisto devas esti kontraŭ milito en ajna formo ie! Tute evidente la ununura esenco de la Esperanto-movado estas forigi antaŭjuĝojn kaj kontribui al monda paco. Oni povas ja uzi Esperanton sen la deziro apogi la idealojn de la interna ideo. Sed kiu uzas Esperanton nur kiel lingva amuzaĵo sen aprobi kaj apogi ties kernajn idealojn, ne vere rajtas nomi sin Esperantisto kaj ne havas „verdan koron“. Preventi militojn kaj apogi pacon estis la vivosenco kaj motoro de niaj grandaj verkistoj kaj gvidantoj.

Viele bekannte Persönlichkeiten und viele Organisationen aus der Esperanto-Welt haben ausdrücklich erklärt, dass sie gegen diesen Krieg sind. Einige Esperanto-Sprecher haben den russischen Angriff befürwortet, andere haben dazu geschwiegen. Wie kann man ein echter Esperantist sein, ohne mit allen Kräften und mit voller Überzeugung gegen alle Kriege generell zu sein, wo immer sie auch stattfinden? Es versteht sich von selbst, dass ein Esperantist gegen Krieg in jeglicher Form und überall eingestellt sein muss! Offensichtlich besteht die ganze Essenz der Esperanto-Bewegung nur darin, Vorurteile abzubauen und zum Weltfrieden beizutragen. Natürlich kann man Esperanto ohne die Absicht benutzen, die Ideale der „Interna Ideo“ (Innere Idee, friedenfördernde Grundabsicht des Esperanto; Anm. des Übersetzers) mit zu tragen. Aber wer Esperanto nur als linguistisches Amusement benutzt, ohne dessen grundlegende Ideale anzuerkennen und zu unterstützen, hat nicht wirklich das Recht, sich Esperantist zu nennen, und hat kein “grünes Herz” („Verdkorulo“, Grünherz: ein Esperanto-Sprecher aus Überzeugung; Anm. des Übersetzers). Kriege zu verhindern und den Frieden zu fördern war der Lebenssinn und der Antrieb unserer großen Schriftsteller und Führungspersönlichkeiten.

Se ni nun volas pruvi la valoron de niaj idealoj, ni devas esti singardaj por ne mem iĝi viktimoj de antaŭjuĝoj. Ni devas renkonti rusojn sen antaŭjuĝoj, se ni ne konas iliajn sintenojn al la milito en Ukrainio. Pripensu, kion diris Ludoviko Zamenhof mem en sia „Deklaracio pri Homaranismo“:

Wenn wir nun den Wert unserer Ideale beweisen wollen, müssen wir aufpassen, dass wir nicht selbst zum Opfer von Vorurteilen werden. Wir müssen Menschen aus Russland ohne Vorurteile gegenübertreten, solange wir ihre Haltung zum Krieg in der Ukraine nicht kennen. Bedenken wir, was Ludwig Zamenhof selbst in seiner „Erklärung zum Homaranismus“ gesagt hat :

„Mi vidas en ĉiu homo nur homon, kaj mi taksas ĉiun homon nur laŭ lia persona valoro kaj agoj. Ĉiun ofendadon aŭ premadon de homo pro tio, ke li apartenas al alia gento, alia lingvo aŭ alia socia klaso ol mi, mi rigardas kiel barbarecon.“

„Ich sehe in jedem Menschen nur einen Menschen, und ich bewerte jeden Menschen nur nach seinem persönlichen Wert und seinem Tun. Jede Beleidigigung oder Diskriminierung einer Person, weil sie einem anderen Volk, einer anderen Sprache, eine anderen sozialen Klasse als ich angehört, halte ich für Barbarei.“

Tial mi mem estas kontraŭ la ĝenerala ekskludo de rusoj el kunvenoj de artistoj, universitatoj aŭ esperantistaj kongresoj. Kompreneble ni ne volas kunesti kun homoj, kiuj estas por la milito, kompreneble ni ne volas kaj ne rajtas doni forumon al personoj, kiuj varbas por la milito. Sed se ni ne konas la opiniojn de individuoj, ni, kiel Esperantistoj, ne rajtas renkonti ilin plene de antaŭjuĝoj aŭ simple eviti kontaktojn. Tiu ne decas al niaj rondoj.

Deshalb bin ich persönlich gegen den generellen Ausschluss von Menschen aus Russland von Künstlertreffen, Universitäten oder Esperanto-Kongressen. Natürlich wollen wir nicht mit Leuten zusammen sein, die den Krieg befürworten, natürlich wollen und dürfen wir Leuten, die den Krieg unterstützen und für ihn werben, kein Forum bieten. Aber solange wir die Meinungen der jeweiligen Einzelpersonen nicht kennen, dürfen wir als Esperantisten ihnen nicht voller Vorurteile begegnen oder schlicht den Kontakt vermeiden. Das ist unserer Kreise unwürdig.

Mi aŭdis opiniojn, ke kiam Ludoviko Zamenhof skribis sian deklaron, li ne antaŭvidis la teruraĵojn, kiuj nun okazadas en Ukrainio antaŭ niaj okuloj, kaj ke en tiu ĉi grandskala mortigado de homoj en Ukrainio ne estus temanta pri nura „ofendado”, pri kiu skribis Zamenhof, sed konscia mortigado de ukrainia popolo kaj detruado de ĝiaj domoj kaj loĝejoj.

Ich habe Meinungen gehört, dass Ludwig Zamenhof, als er seine Erklärung verfasste, all die schrecklichen Dinge nicht vorhersehen konnte, die jetzt in der Ukraine vor unseren Augen geschehen, und dass es bei dieser großangelegten Tötung von Menschen in der Ukraine nicht um eine bloße „Beleidigung“, wie Zamenhof schrieb, gehen würde, sondern um die vorsätzliche Vernichtung des ukrainischen Volkes und die Zerstörung seiner Häuser und Wohnungen.

Mi mem pensas, ke Ludoviko Zamenhof bone konis la aĉan vizaĝon de milito, kiu estis ĉiam la sama, nur en detaloj minimume deformita per historiaj maskoj. En la pogromoj, kiujn ĉeestis Zamenhof, en la militoj de iaj migrantaj popoloj, en la militoj de la diversaj mezepokaj regnoj, en la mond-militoj ĉiam kaj ĉie la samaj krimoj okazis: buĉado de junuloj kaj maljunuloj, orfanigo de senkulpaj infanoj, vidvinigo de senkulpaj virinoj, perditaj kaj torturitaj geamantoj, seks-perfortitaj knabinoj kaj virinoj, senesperaj rifuĝintoj, detruo de domoj kaj kamparoj, malsato kaj ega malĝojo. Kio okazis dum pogromoj en Bialistoko okazis aliloke antaŭe, okazas ekde multaj jaroj en Afriko, en Sirio kaj Jemeno, nun Ukrainio. Estas ĉiam la sama kaj ĝuste pri tiu Zamenhof pensis, kaj tiun li volis kontraŭi kaj finfine elimini pere de Esperanto. Kaj ĝuste tial la ideoj de Zamenhof estas validaj ankoraŭ hodiaŭ kaj restos validaj dum vivos homoj.

Ich persönlich glaube, dass Zamenhof sehr wohl das hässliche Angesicht des Krieges genau kannte, das ja immer das gleiche war, nur in Details minimal durch historische Masken verformt. In den Pogromen, die Zamenhof erlebte, in den Kriegen wandernder Völker, in den Kriegen der verschiedenen mittelalterlichen Königreiche, in den Weltkriegen, ereigneten sich immer und überall die gleichen Verbrechen: Junge und Alte wurden abgeschlachtet, unschuldige Kinder zu Waisen gemacht, unschuldige Frauen zu Witwen, Liebespaare wurden auseinandergerissen und gequält, Mädchen und Frauen sexuell missbraucht, es gab verzweifelte Flüchtlinge, zerstörte Häuser und Felder, Hunger und äußerste Traurigkeit. Was während der Pogrome in Białystok geschah, geschah vorher anderswo und geschieht seit vielen Jahren in Afrika, in Syrien und im Jemen, jetzt in der Ukraine. Es ist immer das Gleiche und genau daran hat Zamenhof gedacht, und dagegen hat er sich gewandt und das wollte er endgültig durch Esperanto beseitigen. Und genau deshalb haben Zamenhofs Ideen auch heute noch Gültigkeit und werden sie behalten, solange Menschen leben.

Mi aŭdis opiniojn, ke personoj, kiuj ne rekonas la homajn rajtojn de aliaj homoj, mem ankaŭ ne plu havas ilin.

Ich habe Meinungen gehört, dass Menschen, die die Menschenrechte anderer nicht anerkennen, diese Rechte selbst auch verloren haben.

Mi tute ne samopinias! Ankaŭ krimuloj ne ĉesas esti homoj. Nepre ni devas ĉiam respekti la homajn rajtojn ankaŭ eĉ de tiuj, kiuj mem ne respektas ilin koncerne aliulojn! Alimaniere humanismo ne povas montri sian forton, alimaniere tia idearo ne povas konvinki aliulojn. Ni Esperantistoj devas labori por daŭra progreso, ni ne rajtas respondi al homa fiasko per reciproka mispaŝo! Se ni neas homajn rajtojn al tiuj, kiuj ne respektas ilin, ni malaltigas homan kulturon al ilia nivelo kaj komencas mem disvastigi kaj fortigi grandan malbonon. Ni devas pensi antaŭen kaj antaŭenigi la mondon laŭ niaj povoj, jen nia tasko, jen la leciono, kiu nepre devas esti lernita el terura pasinteco!

Ich bin völlig anderer Auffassung! Selbst Kriminelle hören nicht auf, Menschen zu sein. Unbedingt müssen wir selbst die Menschenrechte auch von denen anerkennen, die sie anderen nicht zubilligen! Anders kann Humanität nicht ihre Stärke zeigen, auf andere Weise können derartige Ideale nicht überzeugen. Wir Esperantisten müssen für andauernden Fortschritt arbeiten, wir dürfen keinesfalls ein Versagen des Menschlichen mit einem weiteren Fehltritt beantworten! Wenn wir denen die Menschenrechte verweigern, die sie nicht respektieren, lassen wir die menschliche Kultur auf deren Niveau herabsinken und beginnen, selbst etwas sehr Schlechtes weiter zu verbreiten und zu verstärken. Wir müssen nach vorne denken und die Welt nach unseren Kräften voran bringen. Das ist unsere Aufgabe, das ist die Lektion, die wir unbedingt aus einer schrecklichen Vergangenheit gelernt haben müssen!

Mi aŭdis opiniojn, ke rusoj, kiuj ne klare esprimas sin kontraŭ la milito, apogas ĝin. Tre strikta sinteno. Pripensu: ni scias, ke tia deklaro ene de Rusio nun estas punita per malliberigo. Do publikaj deklaroj kontraŭ la milito ene de Rusio necesas grandan kuraĝon kaj la pretecon pasigi 15 jarojn en gulago. Se vi tian kuraĝon postulas de rusa civitano, simple demandu vin, kiam vi mem lastfoje estis preta riski gravajn punojn kaj personajn malavantaĝojn kiam libereco, justeco aŭ demokratio estis endanĝerigitaj en via propra lando.

Ich habe Meinungen gehört, dass Menschen aus Russland, die sich nicht eindeutig gegen den Krieg aussprechen, ihn unterstützen würden. Eine sehr strenge Haltung. Bitte bedenken Sie: Wir wissen, dass eine solche Aussage innerhalb Russlands jetzt mit Gefängnis bestraft wird. Eine öffentliche Äußerungen gegen den Krieg innerhalb Russlands erfordert also großen Mut und die Bereitschaft, 15 Jahre in einem Straflager zu verbringen. Wenn Sie von einem russischen Staatsbürger solchen Mut verlangen, fragen Sie sich einfach, wann Sie selbst das letzte Mal bereit waren, schwere Strafen und persönliche Nachteile in Kauf zu nehmen, wenn Freiheit, Gerechtigkeit oder Demokratie in Ihrem eigenen Land bedroht waren.

Fakte historio montris, ke ne povas esti ia „venko“ en milito. Milito mem jam estas malvenko de homeco, honto por la tuta homa familio, fiasko de ĉiuj niaj klopodoj, sendepende de kie en la mondo ĝi okazas. Milito estas la kulmino kaj sumo de ĉio elpensebla malbono.

Tatsächlich hat die Geschichte gezeigt, dass es so etwas wie einen „Sieg“ in einem Krieg nicht geben kann. Krieg selbst ist bereits eine Niederlage der Menschlichkeit, eine Schande für die ganze Menschheitsfamilie, ein Scheitern all unserer Bemühungen, egal wo auf der Welt er stattfindet. Krieg ist der Gipfel und die Summe aller erdenklichen Übel.

Ni ege esperas, ke la milito en Ukrainio baldaŭ finiĝos!

Wir hoffen wirklich, dass der Krieg in der Ukraine bald zu Ende ist!

UMEA pretas disponi sian internacian reton kaj rimedojn por apogi rifuĝintojn aŭ gekolegojn el Ukrainio laŭ sia forto. Kelkaj ekzemploj por bona kunlaborado tiucelen jam ekzistas.

Die UMEA ist bereit, ihr internationales Netzwerk und ihre Ressourcen zur Verfügung zu stellen, um Flüchtlinge oder Kollegen aus der Ukraine zu unterstützen. Einige Beispiele für eine gute Zusammenarbeit zu diesem Zweck gibt es bereits.

Same UMEA volonte agos por viktimoj de ĉiuj aliaj militoj en la nuna mondo.

Genauso setzt sich die UMEA gerne für die Opfer anderer Kriege in der gegenwärtigen Welt ein.

Nepre ni kombinu ĉiujn niajn fortojn por kontribui al daŭra paco en la tuta mondo!

Wir müssen unbedingt alle unsere Kräfte bündeln, um zu einem dauerhaften Frieden in der ganzen Welt beizutragen!

Sed kiel komenci la praktikan laboron por paco? Paco komencas per nia konduto je individua nivelo. Paco devas esti instruita al infanoj. Kompreneble, uzo kaj disvastigo de Esperanto povas esti grava kontribuo.

Aber wie beginnt man mit der praktischen Arbeit für den Frieden? Frieden beginnt mit unserem Verhalten auf individueller Ebene. Frieden muss Kindern vermittelt werden. Natürlich kann die Nutzung und Verbreitung von Esperanto ein wichtiger Beitrag sein.

Fortigu internacian asocion, kiu celas pacan kunlaboron je ia tereno, per via formala aliĝo!

Stärken Sie einen internationalen Verband, der auf friedliche Zusammenarbeit in irgendeinem Bereich abzielt, durch Ihre formale Mitgliedschaft!

Lernu ion pri la teorio de paco, ekz. per la aktivaĵoj de la Fondaĵo Berghof aŭ similaj organizaĵoj:

Lernen sie etwas über die Theorie des Friedens, z.B. durch die Aktvitäten der Berghof Stiftung oder ähnlicher Organisationen :

https://berghof-foundation.org.

https://berghof-foundation.org .

Lernu kaj praktiku senperfortan komunikadon:

Lernen und praktizieren Sie Gewaltfreie Kommunikation:

https://eo.wikipedia.org/wiki/Senperforta_komunikado

https://de.wikipedia.org/wiki/Gewaltfreie_Kommunikation

Kaj tute serioze: se vi volas kombini fizikan trejnadon kun por paca sinteno kaj lernado pripensu praktiki aikidoon, mov-arton, kies nura esenca celo estas la disvastigo de paco:

Und ganz im Ernst: Wenn Sie körperliches Training mit einer Haltung zum Frieden und deren Erlernen verbinden wollen, sollten Sie sich überlegen, Aikido zu praktizieren, eine Bewegungskunst, deren einziger wesentlicher Zweck die Verbreitung von Frieden ist:

http://esperanto-aiki.de/o/?lang=eo

http://esperanto-aiki.de/o/?lang=en

Christoph Klawe

Christoph Klawe