Pro koronvirusa protekto, la “Haus am Lietzensee” fermiĝos lundon, la 23an de marto 2020, kie la Esperanto-Grupo renkontiĝos en la kamenoĉambro ĉiun lundon je la 14a horo. Anstataŭe, okaze de la Monda Tago de Akvo (la 22-an de marto) estas ekskurso ĉirkaŭ la Litzensee kun informoj pri akvo en Berlino kaj la mondo.
Aliaj eventoj en la Esperanto-mondo estis nuligitaj (Raportas Libera Folio la 14an de marto)
La Esperanto-Grupo intencas uzi la printempajn tagojn por promeni en la parko ĉirkaŭ Lietzensee. La kunveno estos lunde la 23an de marto 2020 je 14a horo, kunvenejo estas la »Grosse Kaskade« apud Dernburgstrasse flanke de la supra baseno apud la informa tabulo.
Roland Schnell, instruisto pri daŭripovo kaj sperta pri administrado de akvo kaj rubaĵo ĉe la SRH-Universitato (Charlottenburg, Ernst-Reuter-Platz) informos pri la geologia kaj ekologia situacio de la Lietzensee kaj aliaj berlinaj akvoj.
Akva tago 2020 en la signo de klimata ŝanĝo
Unuiĝintaj Nacioj vokas ĉiun jaron ekde 1993 por trakti akvajn problemojn la 22an de marto. La alvoko por 2020 estas: »Ni ne havas tempon por atendi. Ĉiuj povas fari ion!« kaj atentigas pri la diversaj rilatoj inter klimata ŝanĝo kaj akvo. Pli efika akvoprovizado reduktas emision de klimataj gasoj kaj adaptiĝo de la tuta akva sektoro al klimata ŝanĝo protektas sanon kaj savas vivojn.
Promenante ĉirkaŭ la Lietzensee, unu el la multnombraj malfermaj akvoj en Berlino, kiu bezonas protekton, ankaŭ Berlinaj problemoj estas pritraktitaj. La Esperanto-Grupo Lietzensee havas la devizon “Esperanto kiel terapio” kaj zorgas pri korpa kaj mensa lerteco en maljuneco laŭ holisma koncepto. Ĉi tio inkluzivas ankaŭ trinki suficxe da akvo, kion oni povas en Berlino vi senprobleme trinki el la krano. En aliaj landoj, pura trinkakvo ofte troveblas nur en plastaj boteloj, kiuj siavice reprezentas ekologian problemon kaj revenas kiel mikroplastoj en la akvo.
Esperanto-fontano en Kongo
fontano Ans donas akvon
Donacoj de Esperanto-amikoj el la tuta mondo ebligis konstrui akvoprovizadon en la urbeto Kalima kun 20.000 loĝantoj en orienta Kongo. La publika disponejo, kiu ricevas akvon de tubo de 1 km distanco, ricevis la nomon »Ans« pro nederlanda esperantistino, kiu kune kun ŝia edzo Hans Bakker okupiĝis pri Afriko dum multaj jardekoj. En 2020, pliaj donacoj por la etendo estis kolektitaj. Raporto en Esperanto al la Ĉina Radio (CRI online) de 2015.
La vojo laŭ la orienta bordo de la Lietzensee kondukas al la tiel nomata »Parkwächterhaus« (domo por la gardisto de la parko), en kiu iam ekzistis vendejo por minerala akvo kaj lakto, sed aktuale fermita por renovigo. De la gazono sur la norda bordo vi povas atingi la subpasejon (U2) ĉe Sophie-Charlotte-Platz.
Pri la Lietzensee
Lietzensee estas unu el la Grunewald-lagoj , kiuj ekestis dum la lasta glaciepoko. La densa arbaro, kiu laŭdire ĉirkaŭis ĝin, estis transformita al parko de la prusa ministro pri ŝtato kaj milito Job von Witzleben en 1824.
La nomo de la lago estas devenas de la vilaĝo Lietzow aŭ Lützow, kiu apartenis al la benediktina monakinejo de Sankta Marien, kaj estis uzata kiel fiŝa lageto. Terminoj kiel Lietzow, Lützow, Lusce, ktp. devenas de la slava vorto »luccina«, kiu signifas ion kiel ‘marĉo’ aŭ ‘naĝejo’.
Post la morto de Witzleben en 1837, la lago plurfoje ŝanĝis posedantojn. La artĝardenisto Ferdinand Deppe transformis ĝin vidindaĵo en 1840 pro la rozoj kaj kartvela bredado. De 1905, elegantaj apartamentaj konstruaĵoj estis konstruitaj rekte ĉe la orienta bordo, lasante tri verdajn spacojn neuzataj: Witzlebenplatz, Kuno-Fischer-Platz kaj Dernburgplatz. Decido de la urbodomo de Charlottenburg en 1910 malhelpis la totalan disvolviĝon de la okcidentaj kaj nordaj bordoj, kio daŭre estis tia ĝis nun.
La digo por la Neue Kantstrasse de 1904, dividas la lagon en du partojn. Planoj por rearanĝo de la lago ekestis de 1912, kiam Erwin Barth estis nomumita ĝardenodirektoro de Charlottenburg. De 1918 ĝis 1920, novaj verdaj spacoj en Art Nouveau estis kreitaj por doni laboron al senlaboruloj. La Granda Akvofalo, kreita de Erwin Barth kaj Heinrich Seeling en 1912/1913 ĉe la suda fino de la lago, kaj la Parkwächterhaus de 1924/1925 estas protektitaj arkitekturaj monumentoj.
2020 – jubilea jaro
La 100 jaroj de ĝia ekzisto estas festotaj la 13an kaj 14an de junio 2020. La asocioj “Bürger für den Lietzensee (Civitanoj por Lietzensee) e.V.” kaj “Parkhaus Lietzensee e.V.” preparas festivalon por junuloj kaj nejunuloj, kun la subteno de multaj homoj el nia kvartalo.
Parkwächterhaus
La Parkwächterhaus estis konstruita en 1925 najbare de la “Volks- und Spielwiese” laŭ planoj de la Charlottenburg Urbodelegitaro Rudolf Walter de la Mauerei & Zimmerei August Spahr. Ĝi situas sur Wundstraße 39, (antaŭe Königsweg) kaj havis publikajn necesejojn por viroj kaj virinoj en la teretaĝo, ĉambro por la administra parko kaj vendopunkto por lakto kaj minerala akvo. Sur la supra etaĝo estis serva apartamento por la parko. La parkeja domo estas fermita ĝis 2021 pro renovigo. Financita de la federacia registaro (245.000 €) kaj la loteria fondaĵo (600.000 €). La asocio enspezis € 30,000 per donacojn. (Anonco en la Berliner Morgenpost de la 21-a de novembro, 2019 kun foto). Tiucele li starigis moveblan glaciaĵan kafejon en 2016 post kiam la bierĝardeno estis fermita en 2012.
Bonega akvofalo
La Granda Akvofalo situas ĉe la suda fino de la parko sur Dernburgstrasse. Ekzistas ankaŭ malgranda akvofalo kun cirkla naĝejo kaj fontano en la norda parto sur Wundtstraße. La du akvofaloj estis kreitaj de Erwin Barth kaj Heinrich Seeling en 1912-13.
Suf informtabulo legeblas, ke la urbo Charlottenburg aĉetis la lagon kun la neevoluinta okcidenta bordo en 1910. Por plibonigi la akvokvaliton, oni devas liveri dolĉan akvon kaj reprezenti akvofalon
Ĝi estis renovigita en 2006 per financoj de la Berlina Monumenta Protekto-Fondaĵo.La distrikta oficejo ankaŭ riparis la akvajn sistemojn (246.000 €) por ke la akvo el Lietzenseo estu uzebla por akvofunda akvumado laŭ kosto kaj ekologie sentiva maniero. al la dezajno de ĝardenarkitekto Erwin Barth. La ravinoj estis denove aranĝitaj, la ŝtuparo ŝtuparo – adaptita al la akvoniveloj – kaj la ŝtuparoj estis redesegnitaj kaj la pavimoj parte renoviĝis.
Travivi la 20an jarcenton en Eŭropo kiel judo estas respektinda sukceso. Gabriel Berger, la nepo de Josef Berger prezentas la biografion de sia avo sub la titolo »Auf der Suche nach einer Heimat« (serĉante heimlandon) kiel volumo VI en la serio »Die Unruhe der Zeitzeugen des Holocaust« ĉe 
En la libro troviĝas la konata tabulo en Varsovio, kiu informas, ke estis la apartemento de la kuracisto Zamenhof, kaj kie lin konsultis la avo Josef Berger.
La teksto mencias, ke sur la kurejo troviĝas vortoj en Esperanto, kaj mencias, ke Metzger aktivis por Esperanto.